Hawker Siddeley XV-6A Kestrel (XS688/64-18262) z oznaczeniami United States Air Force | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Konstruktor | |
Typ |
prototyp samolotu szturmowego |
Konstrukcja |
całkowicie metalowy górnopłat o cechach V/STOL, podwozie jednotorowe, chowane w locie |
Załoga |
1 |
Historia | |
Data oblotu |
21 października 1960 (P.1127) |
Lata produkcji |
1960–1964 (P.1127) |
Wycofanie ze służby |
1975 |
Liczba egz. |
21 |
Liczba wypadków |
4 |
Dane techniczne | |
Napęd |
1× silnik turbowentylatorowy Bristol Siddeley Pegasus z wektorowanym ciągiem |
Ciąg |
50,5–84,5 kN (w zależności od wersji) |
Wymiary | |
Rozpiętość |
patrz tabela |
Długość |
patrz tabela |
Wysokość |
patrz tabela |
Masa | |
Własna |
patrz tabela |
Startowa |
patrz tabela |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
patrz tabela |
Pułap praktyczny |
patrz tabela |
Dane operacyjne | |
Użytkownicy | |
Republika Federalna Niemiec, Stany Zjednoczone, Wielka Brytania |
Hawker P.1127 i Hawker Siddeley Kestrel FGA.1 – eksperymentalne i rozwojowe samoloty, które dały początek serii samolotów Hawker Siddeley Harrier, pierwszych produkowanych seryjnie odrzutowych samolotów bliskiego wsparcia powietrznego pionowego/krótkiego startu i lądowania. P.1127 powstawał od 1957 roku na bazie nowego silnika Bristol Pegasus z ciągiem wektorowanym. W ciągu kolejnych sześciu lat testowano różne rodzaje startów i lądowań, także na lotniskowcach. Trzy pierwsze prototypy rozbiły się podczas testów, jeden podczas Międzynarodowego Salonu Lotniczego w Paryżu w 1963 roku.
Samolot przechodził wiele modyfikacji – zmieniano projekty m.in. skrzydeł, części ogonowej oraz stosowano mocniejsze silniki. Poprawiony P.1127, znany jako Kestrel testowany był przez Tripartite Evaluation Squadron (Trójstronną Eskadrę Sprawdzającą) – zespół pilotów wojskowych z Wielkiej Brytanii, Stanów Zjednoczonych i RFN. Później loty prowadziły także US Army, USAF i NASA.
Prace nad pokrewnym, naddźwiękowym samolotem Hawker Siddeley P.1154 zarzucono w 1965 roku. W rezultacie P.1127 (RAF), wariant zbliżony do Kestrela, w 1967 został skierowany do produkcji masowej pod nazwą Harrier. Harriery z powodzeniem służyły w lotnictwie wielu krajów, m.in. Wielkiej Brytanii, Stanów Zjednoczonych, Hiszpanii i Indii, często stacjonując na lotniskowcach.